on the ice

Καλό και απροσάρμοστο,
υπέροχο και άγιο το μακρινό μου πείσμα
και στα βουνά τα φύλλα έχουν πια χλωμιάσει...
και στα ποτάμια δεν υπάρχει πια γραφή...
ο δάσκαλος στην σιωπή του τρώει βελανίδια...
ο θάνατος γυρεύει ηδονές....
Γιατί να κάνω δύσκολη την φύση....
γιατί τα μονοπάτια της στεγνά...
ο άλλος δρόμος ένα άπειρο μεθύσι
ο άλλος πόνος αδιάφορα περνά...
και με κοιτά...
με αγριεύει
με συναντά...
με σαγηνεύει
με εξαφανίζει ομοιόμορφα και δίκαια
από πατρίδες που μου έταξαν πολλά,
από θρησκείες που με έμαθαν να κλαίω...
τώρα γελάω
τώρα ζητάω
να αλλάξω ουρανούς και γη
με το απροσάρμοστο
το μακρινό μου άγιο πείσμα!

© γ.κ. 16/12/12/ "on the ice"