Χιονόνερο...

Τα κατάφερα επιτέλους! Πήγε η θερμοκρασία στους 4 βαθμούς Κελσίου τώρα.!Στο δικό μου κόσμο αυτό είναι δημιουργικό έως και ονειρεμένο.Ο καυτός αγέρας μέσα εδώ με κερδίζει με τις ρομαντικές του ριπές, και οι ήχοι από μελωδίες του παρελθόντος με απογειώνουν καθηλώνοντας με .... Κάπου κοντά πρέπει να ρίχνει χιονάκι, και αυτό με κάνει να ξανά-ονειρεύομαι το αιώνιο ταξίδι μου. Για που και πως είναι μυστικό.Είναι θα έλεγα ένα στύλωμα ζωής που αν σπάσει θα καταρρεύσει όλο το οικοδόμημα... Της αλήθειας ο πόνος συνήθως δεν συνηθίζεται, εγώ όμως μέρα με την μέρα δένω τα καράβια μου στην ακτή και αφήνω τον ήλιο να πέσει στον ορίζοντα πίσω από το βουνό να εξαφανιστεί μαζί με τις κακές μας ελπίδες και τις άγριες διαθέσεις μας.... Τα μάτια μου κλείνουν αλλά τα θέλω ακόμα ανοικτά, δεν θέλω να χάσω το υπερθέαμα που λέγεται ζωή, που είναι τόσο απρόβλεπτη και βασανιστικά υπέροχη. Μα το καλό στην ιστορία είναι η παγωνιά της νύχτας, το χιονόνερο, τα χιλιάδες χρώματα της καθημερινότητας αλλάζουν σε διαδρόμους απογείωσης εσωτερικής, με την θλίψη χαραγμένη στα χείλη μου σαν ένα μυστηριακό δίδαγμα για αυτά που ήθελα να κάνω και ποτέ δεν έκανα.Δεν γίνεται όλοι να είμαστε ίδιοι... Αν δεν υπήρχαν αυτοί πως θα διαφέραν οι άλλοι,τα μάτια που με κοιτούν και κάτι ζητάνε είναι πολλές φορές ο καταλύτης για πράγματα που κάνεις χωρίς να το θέλεις.... είναι αυτός ο εσωτερικός συμβιβασμός με τον εαυτό σου και το αποτέλεσμα ζωής ανύπαρκτης, απογοητευτικής και απροσάρμοστης.... Και η αγάπη στην γωνία σε περιμένει να σε εκδικηθεί για αυτά που της χρωστάς τόσα χαμένα χρόνια... Οι καλοί σου φίλοι και αυτοί σε έχουν πρότυπο γέλιου και έτσι με χαρά σου προσφέρουν καθημερινά τα πύρινα βέλη της ευτυχίας τους, το απολαμβάνουν να σε κοιτούν και να σε θαυμάζουν μόνο και μόνο για να περνούν αυτοί καλά... και εγώ που είχα πει ποτέ πως δεν θα ξανακλάψω ... κλαίω από χαρά σαν βασιλιάς τους που είμαι! Μάταια κοίταξα μπρος από την λευκή κουρτίνα του παραθύρου μου τον έρημο δρόμο να δω μια νιφάδα χιονιού να πέφτει απαλά στην ψυχρή μου νύχτα.Τα ίδια, τα καθημερινά και η συμπόνια του άλλου θεού έρχεται σαν σίφουνας να σε γκρεμίσει από το όνειρο. Σε λίγο θα ξημερώσει ξανά και τότε θα επιστρέψουμε όλοι στο φαντασμαγορικό μέλλον που μας περιμένει... Θα αφήσουμε τον ύπνο μας να ταξιδέψει το κουρασμένο κορμί μας στο μονοπάτι της ευτυχίας.... και όλα θα κυλήσουν πάλι από την αρχή... "αν μ΄αγαπάς πραγματικά συνέχισε να ονειρεύεσαι" μου είπε μια ψυχή εδώ στο σπίτι πριν από λίγο..... Και εγώ έκατσα ακόμα περισσότερο μπρος από την λευκή κουρτίνα να δω αν θα ρίξει απόψε χιόνι.... Μα έχει τόσο υπέροχη παγωνιά.... το θερμόμετρο τώρα δείχνει τρεις βαθμούς.... Δεν μπορεί διάβολε θα χιονίσει και για μας κάποια στιγμή.Μέχρι τότε κλείνω τα μάτια μου και σε περιμένω. Υπέροχε χειμώνα μου...

© 2013/ 8/1/13 γ.κ. "χιονόνερο"