"η αλεπουδίτσα"

¨Η αλεπουδίτσα" © γ.κ. 2015

και όταν νυχτώνει ξέρεις εσύ,
εσύ ο βασανιστής, ξέρεις τον τρόπο,
έχεις το χάρισμα από παλιά είναι στο DNA...
βαδίζεις στη ξυραφένιασου ορμή ορμώμενη από το αίμα,
είναι κρασί και κόκκινο σαν αίμα η επιστροφή στο άλλοθι της πίστας!
χιλιάδες χρώματα ασπρόμαυρα και φωτεινές ανταύγειες επιζούν,
ελπίζουν ότι ακόμα ζουν, εθισμένες προσδοκίες στο πηκτό μαύρο,
στο πυκνό καπνό του λιβανιού στον τάφο, όλα τα όνειρα ένας τάφος,
και όλα τα χθεσινά σου κόλπα βυθισμένα στη ψυχή, αιμορραγία!
Κούνησε μου τα ματάκια σου, ξύσε μου απαλά τα γένια...
πιάσε τα γέλια πες πως τρελάθηκε ο φτωχός και φάε...
Ζήσε και συ μαζί με τα αποφάγια μιας ζωής στο πεθαμένο άτι!
Οι λέξεις φταίνε και αυτά που έμειναν καρβουνιασμένα εντόσθια,
καλά έκανε και έφυγε ο άλλος... καλά έκανε και έγινε αστέρι...
----------------------------------------------------------------------------------------------