"ένα βράδυ 5"

"ένα βράδυ 5" © γ.κ.

λεπτεπίλεπτος σκελετός οι σκέψεις,
ανήθικες, σκληρές και προδομένες!
η βροχή δεν ξέπλυνε τίποτα μυρίζει οινόπνευμα χρυσή καδένα ο πόθος σου!
ουρλιαχτά δεν έζησες, ούτε θα ζήσεις στο μέλλον,
διαλύεσαι σαν την μπογιά στο νερό,
χάνεσαι σαν την σταγόνα από έναν βρώμικο ορό!
οι διάδρομοι στενοί, πλακάκι κίτρινο από τα κάτουρα του παρελθόντος...
πώρωση και θυμίαμα όταν σκιά και σκόνη βασιλεύει μέσα μου!
Καπνός πυκνός, στάχτη και κάρβουνο έχτισε χρόνια την ψυχή μου!
Βρώμικα ναι, μα όχι διαλυμένα, όχι σκουριά και μάκα στις συνδέσεις...
πίσω από την σιωπή η θλίψη σου αγγίζει το φεγγάρι,
στα γόνατα ματώνουν οι χαρές και χάρες μου ζητάς που δεν αντέχω!
χιλιάδες μάτια που ζευγάρωσαν απόψε έσβησαν
χόρτασαν, έβαψαν το πεδίο αυτό που τώρα τρέχει ο ποταμός...
κόκκινος, θολωμένος, που πάει να πει πως αύριο θα με ψάξεις!
αντάμωσε ψυχή μου τον εαυτό σου στον καθρέφτη!
--------------------------------------------------------------------------------------------------