Να κρατήσεις τα δυό νεκρά μου χέρια...
στο ξύπνημα των αιώνων...
αυτά που ποτέ δεν σε άγγιξαν....
Να φιλήσεις τα ψυχρά μου τα μάτια...
τα κλειστά στους αιώνες...
αυτά που ποτέ δε σε χάρηκαν στο σκοτάδι μας....
να ξεφύγεις μαζί μου να μην ζήσεις άλλο τον πόνο
αυτόν που για σένα κάθε στιγμή συναντώ...
Να αφήσεις τους ήχους αυτούς που ποτέ δεν άκουσα
από τα τρίσβαθα της χαμένης ψυχής σου...
και τα δάκρυα να τα κάνεις την θάλασσα που αγαπώ
τα ροδοπέταλα τα λευκά να με ντύσουν,
να ταξιδέψω ξανά στην επιστροφή μου...
να μην δεις ποτέ να λιώνει σαν το κερί
η δική σου η ύπαρξη σαν την δική μου....
να έλεγες έναν γλυκό σου λόγο
σπαρακτικό ερωτευμένο γεράκι που λάβωσες....
να το άφηνες στον ουρανό να μην βλέπει την θλίψη...
σε αυτούς τους αιώνες που έρχονται...
σκοτείνιασε και απόψε, ξεχείλισαν οι αγάπες....
© γ.κ. 2,20 17/1/13 "έρεβος" http://youtu.be/Ztx-UppaUrY
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου