Αν...

Αν η μοναξιά μας ήταν αγάπη...
αν ήταν ο πόνος μια ηδονή...
το κάθε μας δάκρυ,
ένα νέο παιδί μες στο σύμπαν...
η θλίψη μας να ήταν ελπίδα του χθες
το μίσος και ο εχθρός μας...
χιλιάδες χαμόγελα...
τότε τα αστέρια θα ήταν πιο φωτεινά
και τα χέρια θα σε ξαναγεννούσαν
ψηλά θα σε πέταγαν στο πουθενά
αιώνια θα σε ποθούσαν
χαμένη αγάπη μου από πάντα!

© γ.κ. 2012