"ένα στοχευμένο μου πάθος"

Ξαναβρέχει καρδιά μου
δρόμοι βρεγμένοι αγνώριστοι!
Μια χελώνα βαδίζει γοργά!
Μια σταγόνα βροχής ένα δάκρυ
στέγνωσε στο κατώφλι μου ο καημός.
Και αν τα ψυχρά μου τοπία
μαχαίρια και ασυντόνιστες σφαίρες,
και αν τα λευκά μου σεντόνια
αιώνια να ξεδιπλώνονται,
και ο φτωχός θεούλης μας
ζητάει θυσίες και συμβιβασμούς ...
το τοπίο παρέμεινε ίδιο...
ο καιρός μελιστάλαχτος ύμνος
η ψυχή σαν το βέλος που σχίζει στον άνεμο...
η μορφή σαν τον ίδιο τον διάβολο που αγαπώ...
και το πάθος μου στοχευμένο τροπάριο άγιας γης
και το λάθος μου ένα σύνηθες παιχνίδι φυγής...
Ξανακάνει και κρύο και παγωνιά...

© γ.κ. 2012 9/12/12