"βροχές και σιωπές"

Της ερημιάς,
το βρόχινο ποτάμι
το στεφάνι από λάμψη,
το χρώμα του κεριού,
ο ασταμάτητος ήχος
ο μονότονος,
ο βασανισμένος,
κάτι σκιές κάτι ταγέρ
κάτι θεοί που απόψε με λατρεύουν...
Και μόνο εκείνη με θέλει σιωπηλά
πίσω από το συννεφιασμένο σπίτι,
μέσα από τα σύνορα της λησμονιάς
πάνω από αξίες και ντροπές...
για την βροχή μιλάω...
με έχει κάνει μούσκεμα
με έχει εξαγνίσει ....

© γ.κ. 4,47' 20/11/12
ένας από τους 7