"Και μετά ήρθαν τα Laser"
Άρχισαν να πέφτουν στάχτες και οι πρώτοι νεκροί από τον καύσωνα.Τα κύτταρα μου έλιωσαν.Τα δάση φλέγονται.Τα χιλιάδες καλώδια μαλάκωσαν...και οι καρδιές μας πάγωσαν στο πέρασμα της ρουτίνας.Αιώνας αλλαγών, ψυχών και καταστάσεις εξωπραγματικές.Δεν είναι η απόφαση της μάζας είναι η καταδίκη από την ελίτ σε εμένα ,σε εσένα, στο αύριο.Δεν υπάρχει βινύλιο, ούτε τα φύλλα πέφτουν
πλέον το Φθινόπωρο, αν έρθει ξανά. Όλα προγραμματίζονται και ακολουθούν ...
πλέον το Φθινόπωρο, αν έρθει ξανά. Όλα προγραμματίζονται και ακολουθούν ...
Το πρόσωπό σου έχει πολλές όψεις ανάλογα με το κέφι σου. Μπήκαμε σε μία ροή μπλε όπως η ακτίνα Laser που ακούω πλέον τον ήχο μου! Ψυχρός ήχος,ρεαλιστικός και απόλυτα τέλειος.Το πρόσωπό μου έχει συνήθως χαραγμένη την θλίψη, τον πόνο, εκείνο το άπιαστο γιατί της στιγμής που είναι δίπλα σου αλλά όλο την χάνεις,δειλιάζεις να απλώσεις το χέρι και να την πιάσεις μην κάνει την μεγάλη έκρηξη και όλα τα καταστρέψει. Είναι και το αύριο που τρομάζει μαζί με τον ήχο της ήρεμης θάλασσας, στο καυτό μεσημέρι στα στενά σοκάκια της Μυκόνου, όπου τα ποτά και οι ηδονές έχουν αρχίσει χορό Διονύσου και ενώνονται με την κοσμική ενέργεια του Αιγαίου πελάγους.Και είναι όλα τόσο σιωπηλά,μα τόσο σιωπηλά! ....
Μέσα στην ηρεμία και την προσμονή, τα κλικ της ζωή μας ποτάμι γαλάζιας ακτίνας που λούζει το κριθαρένιο κορμί σου στο φως της υπερβολής μου. Ο διακόπτης κλείνει.Δεν έχω σήμα.Δεν εχω επαφή. Είναι όλα μηδέν και ένα. Ο ήλιος δεν περνά τις ακτίνες του μέσα μου. Δεν βλέπω τα βήματα σου, δεν ακούω την ανάσα σου, δεν σε ζω !... Στέλνω τον εαυτό μου ψηλά έξω από την Γη να σε ψάξω μέσα από τον δορυφόρο της NASA . Είσαι ακτίνα φωτός που λάμπεις στα γαλάζια σατέν σου φορέματα, γίνεσαι ένα με την θάλασσα και σε χάνω στους ωκεανούς... Είσαι το χρώμα του ουρανού σε ένα ξανθό ηλιοβασίλεμα και χάνεσαι μέσα στους αγγέλους. Είσαι διάστημα...
Εδώ δεν υπάρχουν υπερβολές.Εδώ όλα είναι αυτός ο μικρός διακόπτης. Απλώνεις το δάχτυλο τον πιέζεις και ένα απαλό κλικ σαρώνει την σιωπή μας. Απ' την παραγωγή στην έξοχη απόλαυση.Και από την απόλαυση στο απόλυτο δράμα. Τα όνειρα αρχίζουν και τελειώνουν τόσο απλά και ξαφνικά όσο μια λάμψη κεραυνού με άπειρη ενέργεια.
Και μετά ήρθαν τα Laser...
© Γ.Κ. 11/7/12
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου