....σιώπησαν όλοι... κανείς δεν έχει πλέον να πει κάτι....
ποτέ δεν είχαν άλλωστε.... ο αγέρας αξίζει τον κόπο να ζεις πότε σιωπηλά... και πότε κραυγαλέα και η μουσική αξίζει τον τρόπο πως ζεις... και πως το βλέπεις ....
Τουλάχιστον σιωπηλέ τύπε ερωτεύσου άμα το αντέχεις και αυτό... αλλιώς ασχολήσου με τον χλευασμό του διπλανού σου που ξέρεις να το κάνεις καλά.Υπερβολές όλα λέω ... κενά είναι τα κουφάρια μας ... απλά ζουν και πορεύονται στο φύσημα κάθε αγέρα... μετράτε όλοι πόσο απόθεμα υπάρχει ακόμα στα ντουλάπια σας.... ε... έχει ο καιρός γυρίσματα θάρθει και ο χειμώνας,πάντα έρχεται... παγερός.
Οι δρόμοι καθάρισαν από το υπέροχο φύσημα του ψυχρού αγέρα, οι ψυχές δεν ξέρω το πότε.... οι θάλασσες πάγωσαν και σας έδιωξαν πλάσματα καθημερινά... αν και υπάρχει πάντα η εξαίρεση στον κανόνα.Και τώρα που πέρασε ο δεκαπενταύγουστος με τι θα ασχολούμαστε ? πόσο ανέβηκε η αμόλυβδη ακόμα ? Θέλω να το ξαναπώ να το εμπεδώσω και γω... ξέχασε όλα τα σκουπίδια που σε πνίγουν, γίνε ρομαντικός και γραφικός ήρωας της ζωής σου.... πόσο ακόμα θα ζήσεις να το σκέφτεσαι ? τουλάχιστον ονειρέψου πως γίνεσαι είναι και αυτό ένα μικρό βήμα πριν το τέλος σου... δεν σε συνταράζει ο θάνατος του άγνωστου διπλανού σου ? δεν αφουγκράζεσαι το τώρα τι κάνεις τι είσαι πως περνάς ? Με χτύπησε ο αγέρας στο κεφάλι και ζαλίστηκα ... μμμμ μια σπράϊτ θα μου κάνει καλό ή μια coca θα το σκεφτώ... πάω θάλασσα σαν και εσένα και μετά ατέλειωτη μάσα ε ... ακόμα είναι ένα καυτό καλοκαίρι με ζέστη και τζιτζίκια που τραγουδάνε συνέχεια ... ε τζαζ τι λες ? σκάει ο τζίτζικας ε ! .....
© γ.κ. 2012
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου