Στιγμές 5 H2O
Ήρθες και έγειρες απέναντι μου....
Λουλούδια ατσάλινα σε κήπους γυάλινους.
Κανένας χώρος για όνειρα.
μόνο η στάχτη της δικής μου αναμονής...
Σταλες βροχής που χάνονται,ήλιος καυτός θανατηφόρος
Κεραυνοί που ανοίγουν το καταπέτασμα τ' ουρανού
και γεννιούνται της θλιβερής κακιάς τα δεινά.
Η φωτιά φωτίζει την ιστορία του ανθρώπου
γραμμένη σε πολύτιμη σκουριά.
Χείλη μελένια και δεν έχω τι να αγγίξω.
και αν τα αγγίξω θα καώ ...
Η ουτοπία δεν είναι απαραίτητη.
Απαραίτητο είναι το διάβα των χρόνων.
Το πέταγμα του Ικάρου μάταιο μα αναγκαίο.
Ας πνιγώ στο ατίθασο Αιγαίο
ας βραχώ , νερό ποτέ δεν ήπια όσο θέλω ...
© γ.κ. 2012
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου